Türklerin tarihte en büyük icadı: Sürat kavramını bulmalarıdır. Milattan önce 2500- 3000 yılları arasında atı ilk kez evcilleştirmek o zamana kadar var olan sürat kavramını temelden değiştirmiştir. Bu alanda bir sonraki ilk devrim için 2900 yıldan fazla beklemek gerekti. Bundan sonraki ilk devrim, M.Ö 71 ‘de Romalı bir asker-habercinin topallayan atların toynağına demirden -ayakkabı- geçirme fikri ile oluşmuştur. O devre kadar atlar evcilleşmiş olsalar da her zaman ve zeminde başarıyla koşamıyorlardı. Sakatlanan o at dahiyane olan o metal toynak kabına ulaşmasa biz de şu an bilmem kaç Gbyte olan internet hızımıza ulaşamazdık.
O devride o Romalı asker kimlerden kaçmak için sakatlanan atına nal çaktı bilinmez ama bu buluş ile dünyayı çok daha kullanışlı kılmıştır. Bunun bir benzeri ve yakın tarihlisi Yenidünya’da önce posta arabaları ağı ile sonra da demir yolu bağını kurarak yaşandı. Uzaklıklar arasında sabit zamanlar oluşturabilme fikri kabul görür olunca daha güvende hissettik kendimizi…
Aslında gerek var mıydı bunu düşünmek gerek?! Zaten hep güvende değil miydik ve zaten yeterince korunup sevilmedik mi? Öyle mi yoksa sevilmedik mi de bunca korkuyu besledik? Hepsinden vazgeçmek için uygun anda mıyız biz ona bakalım. Sistemin nasıl çalıştığına değil, işe yaramasına bakalım ve sık sık makara yapalım 🙂